Καστοριά: Άγιος τόπος η βυζαντινή αρχόντισσα!!!

Ασφαλώς δεν είμαι δα και παράδειγμα προς μίμηση ως προς την συνέπεια μου στα θρησκευτικά μου καθήκοντα. Θα έλεγα ότι δεν είμαι ούτε καν για οποιοδήποτε παράδειγμα.

Ανατράφηκα όμως και μεγάλωσα με
όσα μας δίδαξαν για την ελληνική ιστορία, από την αρχαιότητα ως το βυζάντιο, και από τότε ως την μικρασιατική καταστροφή, και ακόμη πιο μετά.

Οπότε ο σεβασμός προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη δεν αποτελεί απλό μέρος οποιουδήποτε θρησκευτικού καθήκοντος, αλλά εκδήλωση της εθνικής ιστορίας. Που διαμορφώθηκε από τον ελληνισμό και τον χριστιανισμό.

Άλλωστε το Πατριαρχείο είναι ο θεσμός που προσωποποιεί τον οικουμενικό ελληνισμό κα φυσικά την δογματική αυθεντικότητα της Ορθοδοξίας. Έστω και ως ψευδαίσθηση εξαπλώνει την Ελλάδα στα πέρατα.


Έτσι, δεν μπορώ παρά να ομολογήσω ότι αισθάνθηκα κατάπληξη, απορία και θυμό από την αποτυχία των διοργανωτών, δηλαδή του τοπικού κλήρου και του Δήμου Καστοριάς να πετύχουν, από άποψη μαζικότητας, μια αξιοπρεπή υποδοχή και φιλοξενία στον Οικουμενικό Πατριάρχη.

Μάλλον άδειες πλατείες και μισογεμάτες αίθουσες ήταν το σκηνικό μιας σκηνοθεσίας που επέτρεψε... στην «βυζαντινή αρχόντισσα» (όπως χωρίς μέτρο αποκαλούν ειρωνικά, το κουφάρι της Καστοριάς, οι ιθύνοντές της, έστω κι' αν ως μητρόπολη υπάγεται στην Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως), να φανεί αφιλόξενη και απαίδευτη απέναντι στον επισκέπτη της.

Για μια ακόμη φορά μια χούφτα σκοταδιστές φονταμενταλιστές που παριστάνουν τους ζηλωτές, αλλά δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά πράκτορες, επιχείρησαν να αμαυρώσουν την εικόνα του Πατριάρχη. Διασπείροντας την αμφισβήτηση στην κοινή γνώμη. Κι' όλα αυτά επειδή δεν υποδουλώνεται στον Ρώσο πατριάρχη, και ενθαρρύνει τον διάλογο με την ρωμαιοκαθολική εκκλησία.


Αν επρόκειτο να φέρουν κανένα συγκρότημα από την Συρία την Ρωσία, τον Καύκασο, τα Σκόπια ακόμη και την Βεσσαραβία, ασφαλώς και αθρόα θα προσέρχονταν τα πλήθη.
Ή κάποιο αμφίβολης προέλευσης λείψανο, μιας παντελώς άγνωστης σεπτότητας (με τον κουμπαρά βεβαίως να συνοδεύει την κουστωδία των εισπρακτόρων), κι' αν επρόκειτο να έλθει ο Εφραίμ φαντάζομαι θα είχαν σηκώσει γη και ουρανό για να πετύχουν πανηγυρική και μαζική προσέλευση κόσμου και πιστών.

Όπως ακριβώς είχαν ενεργήσει όταν επισκέφθηκε την Καστοριά ο κάποτε αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος. Τότε δεν έπεφτε καρφίτσα, και την επιτυχία έσπευσαν να καρπωθούν η τοπική μητρόπολη και ο Δήμος.

Ενώ τώρα, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι με δυσκολία έκρυβαν τα πραγματικά αισθήματά τους από την εικόνα της μοναξιάς με την οποία υποδέχθηκαν τον προσκεκλημένο τους.

Σπουδαίες ιστορίες ορθόδοξης αγάπης, σε μια Καστόρια που έχει τώρα εκτός από το ενυδρείο και την οσία της.

Άγιος τόπος η βυζαντινή αρχόντισσα.


Ο τακτικός αναγνώστης σου


Εφ ΟΔΟΣ